Ν. Λυγερός
Μεταξύ
Αρμενίων και Ελλήνων πολλά λέγονται αλλά λίγα γίνονται, γιατί στην
τελική ενώ υπάρχει ένα θετικό πλαίσιο αλλά πολύ συχνά παραμένουν σε
αυτό. Ακόμα και για τις γενοκτονίες που έχουμε υποστεί είχαμε
προβλήματα, αφού όταν πρότεινε η Αρμενία πριν χρόνια να αναγνωρίσει τη
γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι η ίδια η Ελλάδα μέσω κόμματος
που το απέρριψε για να μην ενοχληθεί η Τουρκία.Το αστείο της υπόθεσης είναι βέβαια ότι φέτος το 2015 έγινε η αναγνώριση και δεν έγινε τίποτα από πλευράς της Τουρκίας που είχε ούτως ή άλλως να αντιμετωπίσει πολύ περισσότερες αναγνωρίσεις της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Πρέπει λοιπόν ν’ αντιληφθούμε ότι το θέμα της ταυτότητας της Δυτικής Αρμενίας δημιουργεί ένα ξεκάθαρο πεδίο δράσης για όσους πιστεύουν στην αλληλεγγύη των αυτοχθόνων λαών και στον αγώνα για την απελευθέρωση των Κατεχομένων. Κι όταν βλέπουμε κάποιες αντιδράσεις πρόκειται μόνο και μόνο για ρατσισμό που έχει κρυφτεί και τώρα εμφανίζεται γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Σε αυτήν την προσπάθεια ακολουθούμε τα βήματα που ήθελαν η Ελλάδα και η Αρμενία από το 1919 κι εμφανίστηκε επίσημα με το σχέδιο Wilson και την Συνθήκη Σεβρών. Ακολουθούμε την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών με τη Χάρτα τους για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων λαών. Και αυτό έγινε χάρη στον αγώνα των Αβοριγίνων στην Αυστραλία. Έτσι βλέπουμε και στην Βολιβία πρακτικές εφαρμογές αυτής της ιδέας.
Η χάρτα αυτή θεωρεί ότι αυτοί οι λαοί είναι πλούτος για την κοινή κληρονομία της Ανθρωπότητας. Έτσι με το τρίτο άρθρο βλέπουμε ότι επιτρέπει στους αυτόχθονους λαούς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Και με αυτό μπορούν να καθορίσουν ελεύθερα το πολιτικό τους καθεστώς και να εξασφαλίσουν ελεύθερα την ανάπτυξη τους στους τομείς της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτισμού. Αυτές τις ιδέες ακολουθούμε.
No comments:
Post a Comment
ethnologia news only