Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ, πρ. Επιθεωρητή Εκπαίδευσης
* Σχίζοντας τα σπλάχνα της Ελληνικής γης ανασύρει κανείς λίθους, κεράμους και μάρμαρα με ελληνικές επιγραφές. Είναι αυτά τα ευρήματα της Αρχαιολογικής Σκαπάνης οι αψευδείς μάρτυρες, ότι αυτή η νότια ευρωπαϊκή εσχατιά, από αρχαιοτάτων χρόνων, κατοικείτο από λαούς που ομιλούσαν την Ελληνική Γλώσσα. Ήσαν, με άλλα λόγια, Έλληνες.
Σήμερα, σε όποια γωνιά της Ελλάδος, οι Αρχαιολόγοι ανασύρουν διάσπαρτα τεμάχια "μαρμάρων με ελληνικές λεζάντες. Αυτό το διαλαλούμε με τυμπανοκρουσίες, όπως διαλαλεί η κότα το αυγό της. Ενώ πριν μερικές εκατονταετίες, όταν στην περιοχή επικρατούσε πολιτιστικό έρεβος, (Μεταβυζαντινή και Μεσαιωνική περίοδος), γίνονταν ανηλεής αγώνας, δια πυρός και σιδήρου, να εξαφανιστούν τα ίχνη της παλιάς Ελληνικής δόξας, για να μη θυμίζουν παλιές συνήθειες, κοσμοθεωρίες και δωδεκάθεα, (το ειδωλολατρικό παρελθόν). Τότε καταστράφηκαν Τέμπλα, αγάλματα, θέατρα και άλλα πολιτιστικά μνημεία.
Σήμερα, τώρα, ψαχνόμαστε, για να στηρίξουμε την αυτονόητη Ελληνική ταυτότητά μας.
Ευτυχώς η μητέρα γη, παρ' όλες τις ληστρικές επιδρομές και αθρόες συλήσεις Ευρωπαίων αρχαιοκαπήλων, διατήρησε στα σπλάχνα της, αλλά και η θάλασσα στα σκιερά βάθη της πολύτιμα και ανεκτίμητα εμπράγματα τεκμήρια της μεγαλειώδους ιστορικής Εθνικής διαδρομής του ενδόξου Ελληνικού λαού.
Στον χώρο της ευρύτερης Μακεδονικής επικράτειας, με ανασκαφικές δραστηριότητες ανασύρονται πολύτιμοι αρχαιολογικοί θησαυροί (Πέλλα, Βεργίνα, Δίον, Αιγές), που επιμαρτυρούν, ότι αυτός ο τόπος έκπαλαι κατοικείτο από Έλληνες.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, γιος του βασιλιά Φιλίππου του Β', πέρα για πέρα ΕΛΛΗΝΑΣ, απόγονος του Αχιλλέα και του Ηρακλή, έδωσε την μεγαλύτερη έμφαση του μεγαλείου της Ελληνικής Γλώσσας, μεταλαμπαδεύοντας στα πέρατα του κόσμου τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Ο Αλέξανδρος, διεθνώς αναγνωρισμένος ως Μέγας (ALEXANDER DER GROSSΕ), έτυχε επιμελημένης σφαιρικής και διακεκριμένης Ελληνικής Παιδείας από κορυφαίους Παιδαγωγούς με πρωτόθρονο τον αρχιερέα της Φιλοσοφίας Αριστοτέλη τον Σταγιρίτη.
Ήταν περήφανος ο Μ. Αλέξανδρος για την Ελληνική καταγωγή του και συχνά επανελάμβανε: «Ευχαριστώ τοις Θεοίς ότι εγεννήθην Έλλην και ουχί Βάρβαρος».
Βάρβαροι εθεωρούντο την εποχή εκείνη οι βαλκάνιοι που κατοικούσαν στα βόρεια της Μακεδονίας, λαοί με ταπεινό ή ανύπαρκτο πολιτισμό, όπως και εκείνοι που δεν έλαβαν Ελληνική Παιδεία.
Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήσαν δωριείς και μιλούσαν την Ελληνική διάλεκτο. Ήσαν δηλαδή ομόγλωσσοι, ομοεθνείς και ομόθρησκοι, ισότιμοι με τους Έλληνες της λοιπής χώρας. Η Γλώσσα τους ήταν τραχειά. Δεν είχε δηλαδή την πλαστικότητα και την χάρη της Αττικής. Είχε προσμίξεις επιχώριων γλωσσικών στοιχείων, όχι βέβαια σλαβικών, όπως συμβαίνει συχνά σε λαούς γειτνιαζουσών χωρών.
Η σλαβική Γλώσσα εμφανίστηκε στα Βαλκάνια χίλια χρόνια μετά τον Μ. Αλέξανδρο 600-700 μ.Χ., ενώ ο Αλέξανδρος γεννήθηκε (έζησε) το 356-323 π.Χ. Σήμερα στα σύνορα Γερμανίας Ολλανδίας υπάρχει ανάμικτο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, που δεν επηρεάζει την εθνικότητά τους. Οι Ολλανδοί είναι Ολλανδοί και οι Γερμανοί, Γερμανοί.
Το ίδιο συμβαίνει και στα σύνορα Γαλλίας Γερμανίας, Τσεχίας Γερμανίας κ.λπ. Οι εκ Καππαδοκίας πρόσφυγες ομιλούσαν την Τουρκική, ή ένα μιξόγλωσσο ιδίωμα, η συνείδησή τους όμως ήταν και παραμένει ακραιφνώς Ελληνική. Δεν είναι, επομένως, ή Γλώσσα κριτήριο εθνικής ταυτότητας.
Ούτε τα επιχώρια ιδιώματα προσδιορίζουν ιθαγένειες.
Στην χώρα μας, ακόμη και σήμερα, ενιαχού ομιλείται η αρβανίτικη, η βλάχικη, η σλαβική. Σε μερικά προσφυγικά χωριά οι παλιότερες γενιές ομιλούν την τουρκική Γλώσσα, όπως και σε άλλα χωριά της παραμεθορίου ομιλείται, υποχωρητικά, το σλαβικό ιδίωμα.
Όλος αυτός ο γλωσσικός αχταρμάς τείνει να εκλείψει με την θετική επίδραση της Παιδείας, που καθιερώνει καθ' άπασαν την επικράτεια κανόνες ενιαίου ορθού Ελληνικού λόγου και γλωσσικής κατάρτισης. Τα Κρητικόπουλα εγκατέλειψαν το «τσε», το «απέ», ή το «ίντα».
Ακόμα και αυτοί οι Έλληνες Μουσουλμάνοι και οι Πομάκοι της Θράκης μας ομιλούν καθαρά Ελληνικά. Όλοι αυτοί οι αλλόγλωσσοι, που κατοικούν στον Ελλαδικό χώρο είναι, χωρίς καμιά αμφισβήτηση, ΕΛΛΗΝΕΣ.
Κάθε απόπειρα σφετερισμού της εθνικότητάς τους από όμορους (Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς) είναι δόλια και πέφτει στο κενό, γιατί όλοι, σαν μια εθνότητα, μία γνωρίζουν και μία υπηρετούν πατρίδα, την ΕΛΛΑΔΑ.
Οι συμπαθέστατοι βόρειοι γείτονές μας, οι Σκοπιανοί, οφείλουν, για το δικό τους συμφέρον, να σοβαρευτούν. Να μην επιχειρούν βάναυσες παραχαράξεις και πλαστογραφήσεις της ιστορίας. Μαζί με αυτούς και η διεθνής πνευματική κοινότητα, οφείλει να μην εθελοτυφλεί χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων και γεωστρατηγικών συμφερόντων. Και ο πολύς κ. Νίμιτς οφείλει να αρθεί στο ύψος της θεσμικής διπλωματικής του αποστολής. Διπλωμάτης καριέρας είναι. Ας σεβαστεί την ιστορική αλήθεια και ας διαιτητεύσει τελέσφορα. Όχι ήξεις αφίξεις.
Τα ιστορικώς καταγεγραμμένα δεν αναιρούνται, ούτε ανατρέπονται με τρίκ και έωλα επιχειρήματα. Και τα επιχειρήματα των Σκοπίων είναι ιστορικώς αβάσιμα. Ας επιδείξει, επιτέλους, και η υπερδύναμη την αγαθή της θέληση, ώστε να λυθεί αυτό το ακανθώδες πρόβλημα της ονομασίας του κρατιδίου, που δηλητηριάζει τις σχέσεις δύο γειτονικών λαών.
proinoslogos.gr
14/10/13
--
[…] […]
ReplyDelete