Η βία, ο νόμος και η εκπαίδευση...

*  Εδώ και χρόνια έχουμε ξεχάσει τις υποχρεώσεις μας για το κοινό καλό. Για τη δημιουργία αυτού του τοξικού περιβάλλοντος η μεγάλη ευθύνη ανήκει στην εκλεγμένη πολιτική ηγεσία, η οποία έχει ξεχάσει τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας και τον παιδευτικό της ρόλο. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια την απώλεια της πολιτικής αρετής.

Πολιτική αρετή σημαίνει να σκεπτόμαστε το κοινό συμφέρον: να προστατεύουμε τους δημόσιους χώρους, να μη φοροδιαφεύγουμε, να φροντίζουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και το περιβάλλον, να αισθανόμαστε την άμεση θέρμη της αλληλεγγύης, να σεβόμαστε τους θεσμούς,....Η πολιτική αρετή είναι αυτό που ζούμε, αυτό που ζούμε μαζί ( J.de Romilly: Τι πιστεύω, Εκδόσεις Πατάκη, 2013).

Στις μέρες μας έχουν αποκαλυφθεί παραβατικές συμπεριφορές πολιτικού μορφώματος, που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του νόμου. Η αποκάλυψη άργησε και οι πολίτες άρχισαν να ζουν με την απειλή, ή μάλλον εξοικειώθηκαν με την απειλή. Από εδώ αρχίζει η ευθύνη της πολιτείας, που έδωσε περιθώριο να ανθίσουν τέτοια «νυχτολούλουδα» και μαζί η ευθύνη μεγάλης μερίδας  πολιτών, που αναζητούσαν ψευτο-δικαιολογίες, για να δίνουν δύναμη σε φορείς της βίας.
Το κρυμμένο μίσος των ταπεινωμένων νοσταλγών της δικτατορίας, ο χωρισμός των πατριωτών μας σε μνημονιακούς και μη,  η αποδόμηση του εθνικού κράτους, η κρίση και η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, βρήκαν την έκφρασή τους μέσω αδίστακτων και ανεύθυνων οπαδών του «εγέρθητι».
Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι ευπαθές και έχει ανάγκη τη λειτουργία των δομών του και ενάρετων πολιτών. Ο νόμος και η νομιμότητα πρέπει να κυριαρχήσουν.
Ο νόμος απαιτεί συμμόρφωση της συμπεριφοράς μας, σύμφωνα με τις επιταγές του. Επίσης απαιτεί να δεχτούμε και να απαιτήσουμε αυστηρές κυρώσεις εναντίον όσων τον παραβιάζουν, όσων επιτίθενται στα δικαιώματα των συνανθρώπων μας.  Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και το κοινό καλό, συνεπάγονται την αναγκαιότητα των ποινικών κυρώσεων.
Ο πολίτης και ο άνθρωπος δεν μπορούν να θεωρηθούν ανεύθυνοι για τις πράξεις τους. Η βία είναι ό, τι πιο αξιομίσητο υπάρχει και δεν πρέπει να περιμένουμε να τιμωρηθεί από το Θεό. Ο στόχος μας πρέπει να είναι η αντικατάστασή της από την πειθώ.
Οι «λεβέντες» των γκλόπς βρήκαν έδαφος πρόσφορο να αναπτύξουν δράση και να φέρουν στη μνήμη μας την περίοδο της κατοχής. Το γεγονός αυτό πρέπει να μας προβληματίσει για τη στάση μας, πολίτες και πολιτικούς.
Η αντιμετώπιση της ακραίας αυτής παθογένειας είναι εκ των ουκ άνευ. Αλλά, αν και ο νόμος είναι μια δικλίδα ασφαλείας, έχει τα όριά του. Η δύναμή του έχει πρακτική αξία μόνο όταν θεμελιώνεται στη ζωντανή συνείδηση.
Ο μόνος τρόπος αφύπνισης της συνείδησης του πολίτη, ενάντια στη βία είναι η εκπαίδευση. Είναι ο πυλώνας της παιδείας που προετοιμάζει τους ανθρώπους για την πολιτική ζωή.
Η χώρα μας δοκιμάζεται και πρέπει να αποδείξει ότι είναι μια πολιτισμένη χώρα. Μια χώρα που κάνει προσπάθειες εναντίον της βίας, σε όλες τις εκφάνσεις της, και προπάντων σε ό,τι εξαρτάται από τους πολίτες και τους νόμους της.
XPHΣTOΣ B. MAΣΣAΛAΣ
✴✴✴
* Ο Καθηγητής κ. Χρήστος Β. Μασσαλάς είναι πρώην Πρύτανης
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. E-mail: cmasalas@cc.uoi.gr
 proinoslogos.gr, 
 12/10/13