Η Σαρία αποτελεί πάγια πρακτική στην κοινωνική λειτουργία της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης, με αποτέλεσμα ο ρόλος του μουφτή να υπερβαίνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα, αφού δύναται να αποφασίζει και για θέματα κληρονομικού και οικογενειακού δικαίου, προσδίδοντας κατά αυτόν τον τρόπο δικαστικές αρμοδιότητες στο πρόσωπο αυτού, ενώ δεν έχει καθόλου νομικές γνώσεις.
Το γεγονός αυτό παρουσιάζει δύο προβληματικές πτυχές. Αφενός, η δικαστική εξουσία ασκείται μέσω ενός θρησκευτικού θεσμού και αφετέρου το περιεχόμενου αυτής της πρακτικής, το οποίο προβάλλει σαν πρότυπο την ανισότητα των φύλων, αντιβαίνουν στις διατάξεις του Συντάγματος και στις βασικές αρχές μιας ευνομούμενης, δημοκρατικής Πολιτείας.
Το γεγονός αυτό παρουσιάζει δύο προβληματικές πτυχές. Αφενός, η δικαστική εξουσία ασκείται μέσω ενός θρησκευτικού θεσμού και αφετέρου το περιεχόμενου αυτής της πρακτικής, το οποίο προβάλλει σαν πρότυπο την ανισότητα των φύλων, αντιβαίνουν στις διατάξεις του Συντάγματος και στις βασικές αρχές μιας ευνομούμενης, δημοκρατικής Πολιτείας.
Συγκεκριμένα, η Σαρία αντιβαίνει στο άρθρο 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως και στο άρθρο 116, παρ. 2 του Ελληνικού Συντάγματος, κατά το οποίο το κράτος μεριμνά για την άρση των ανισοτήτων, ειδικότερα σε βάρος των γυναικών, καθώς και στο διεθνές συμβατικό κείμενο Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, όπως και αναφέρεται στις Καταληκτικές Παρατηρήσεις της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Ενδεικτικά, στις Παρατηρήσεις της Επιτροπής εκφράζεται η ανησυχία ιδίως για τις πρακτικές των πρώιμων γάμων, καθώς και για τις διακρίσεις εις βάρος κοριτσιών σε θέματα κληρονομιάς, ενώ προτείνεται η εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας με τις διατάξεις της Σύμβασης και η εξασφάλιση της προτεραιότητας της πρώτης έναντι εθιμικών πρακτικών.
Επειδή δεν δύναται να υπάρχουν δύο διαφορετικά συστήματα Δικαίου μέσα σε μία χώρα, τα οποία δημιουργούν διακρίσεις ανάμεσα στους πολίτες, όπως και δεν μπορεί να γίνει επιτρεπτό η Πολιτεία να δείχνει ανοχή στην μειονεκτική και άνιση αντιμετώπιση πολιτών, ενώπιον του Νόμου.
Επειδή δεν δύναται να υπάρχουν δύο διαφορετικά συστήματα Δικαίου μέσα σε μία χώρα, τα οποία δημιουργούν διακρίσεις ανάμεσα στους πολίτες, όπως και δεν μπορεί να γίνει επιτρεπτό η Πολιτεία να δείχνει ανοχή στην μειονεκτική και άνιση αντιμετώπιση πολιτών, ενώπιον του Νόμου.
Τα παραπάνω σημειώνονται σε ερώτηση των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ, Μαρίας Γιαννακάκη και Γιάννη Πανούση που ερωτούν τους υπουργούς πότε προτίθενται να προβούν στην ουσιαστική κατάργηση της Σαρίας και τι προτίθενται να κάνουν αναφορικά με την προστασία των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης που προσβάλλονται από την προαναφερθείσα εθιμική πρακτική.
http://www.xronos.gr/detail.php?ID=84606
29/9/12
No comments:
Post a Comment
ethnologia news only