Ε.Ε. ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ .......

Η αδυναμία της Ε.Ε. να ασκήσει κοινή πολιτική βούληση τόσο στα εσωτερικά της ζητήματα όσο και στην εξωτερική πολιτική, αφήνει σε κάποιες ισχυρές χώρες όπως είναι η Αγγλία, η Γαλλία , η Γερμανία, περιθώριο άσκησης ιδιοτελούς πολιτικής που υπερβαίνει το κοινό συμφέρον των κρατών μελών . Αυτό είναι ένα γεγονός , μια κατάσταση που η παράταση της αποβαίνει συμφέρουσα στις ισχυρές χώρες της Ένωσης. Σε αυτή τη κατάσταση οι ανίσχυρες χώρες είτε ακολουθούν ή σύρονται προς μια κατεύθυνση είτε παραγκωνίζονται .
Σε αυτό το πλαίσιο , τα εθνικά μας θέματα βρίσκονται εκτεθειμένα σε αδιαφανείς επιλογές αντί να τυγχάνουν υποστήριξης της ένωσης και κοινού σχεδιασμού , ενδεχομένως σε κάποια θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως είναι για παράδειγμα το φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ.
Αν η ενεργειακή στρατηγική , που είναι μέρος ενός ευρύτερου γεωστρατηγικού σχεδιασμού , δεν χαραχτεί με την συμμετοχή του συνόλου των κρατών μελών , τότε και σε αυτό το ζήτημα θα επικρατήσουν ιδιοτελείς ροπές που θα εμφανιστούν ως ευρωπαϊκές. Η έλλειψη κοινής ενεργειακής στρατηγικής δεν αποκλείεται να πλήξει ανεπανόρθωτα τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου.
Σε αυτό το περιβάλλον ανυπαρξίας κοινής πολιτικής ,υπερισχύουν οι αδιαφανείς σχέσεις και συμφωνίες που ειδικά στη περίπτωση της Κύπρου μπορεί να αποβούν ολέθριες.
Αν τα ενεργειακά συμφέροντα κάποιων ισχυρών χωρών της Ε.Ε. υπαγορεύσουν το κλείσιμο του κυπριακού, χωρίς να ληφθεί υπόψιν το δίκαιο, τότε ενδεχομένως να έχουμε αρνητικές εξελίξεις, είτε προς την κατεύθυνση επιβολής μιας λύσης ομοσπονδίας, διζωνικής και δικοινοτικής , είτε προς την κατεύθυνση μιας εμπράγματης λύσης που θα περιλαμβάνει την σύναψη αμέσων εμπορικών σχέσεων της Ε.Ε. με τα κατεχόμενα και εν γένει την αναβάθμιση του κατοχικού μορφώματος.
Το κακό είναι που και προς τις δύο κατευθύνσεις επενδύει το ντόπιο πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο προφασιζόμενο αδυναμία υπεράσπισης του δικαίου και άσκησης διεκδικητικής απελευθερωτικής πολιτικής.
Αποτελεί εθνική προσταγή η εναντίωση σε αυτό το ντόπιο κατεστημένο , ώστε νέες εθνικές δυνάμεις να αναλάβουν τον αγώνα της απελευθέρωσης. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα εμπίπτει και η εντός της Ε.Ε. και των οργάνων της, υπεράσπιση της κυπριακής δημοκρατίας και της αδιαίρετης εδαφικής και πολιτικής της κυριαρχίας.
Η επικρατούσα κατάσταση στην Ε.Ε. , υπαγορεύει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική . Να εκμεταλλευτούμε ότι μπορούμε από την Ε.Ε. ως ενιαίο θεσμό, αλλά και από τις διμερείς σχέσεις μας με κάποιες χώρες της Ε.Ε. που δεν θα ήθελαν την Αγγλία να υπερισχύει στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να διατηρούμε καλές σχέσεις και με χώρες εκτός Ε.Ε. ώστε να μη τελούμε σε κατάσταση εξάρτησης με κανένα.
Άλλωστε η συμπεριφορά της Ε.Ε. στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος δεν επιτρέπει την άνθηση του οράματος μιας αλληλέγγυας Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως πολυδιάστατη εθνική πολιτική έχει νόημα όταν εδράζεται σε στρατηγική διεκδίκησης και αποσκοπεί στην επαύξηση της ισχύος σε διεθνές επίπεδο , αντίθετα αν υπαγορεύεται από πολιτική υποχώρησης και εθνικής μειοδοσίας τότε η πολυδιάστατη πολιτική μετατρέπεται σε διεθνή χιονοστιβάδα εις βάρος των εθνικών συμφερόντων. 


Λουκάς Σταύρου